| ૧
|
રે ! ભજો રાજન મહાન મહિમાવાન,
|
|
|
પાડ માની સહુ જન, ગાવ પ્રીતિ બળવાન;
|
|
|
તે છે, આપણી ઢાલ ખાસ, રક્ષક સનાતન,
|
|
|
તેનો તેજસ્વી વાસ, ગવાય નિત કીર્તન.
|
| ૨
|
રે ! કહો તેની શક્તિ, ગાવ કૃપાનાં ગીત,
|
|
|
તે છત્રપતિ, ઘરે પ્રકાશ નિત;
|
|
|
ક્રોધરૂપ તેના રથ ને ગર્જના વાદળમાંય,
|
|
|
પાધરો તેનો પથ આંધીના અંધારમાંય.
|
| ૩
|
ખૂબી છે અકળ અવનિ પર અપાર,
|
|
|
દર્શાવે તુજ બળ સર્જેલ આ સંસાર;
|
|
|
છે તુજ ફરમાન જેમ છે દઢ તે સ્થપાયેલ,
|
|
|
પરિવેષ્ટિત તેમ છે સાગર વીંટળાયેલ.
|
| ૪
|
તુજ સંભાળ ઉદાર કો'થી ન થાય બ્યાન,
|
|
|
દે છે, મઝેદાર હવા, ઉજાસ, દાન;
|
|
|
પર્વતનાં ઝરણ કરે સપાટ, રસાળ,
|
|
|
ભરે તે ભરણ દઈ ઓસ ને મેહ નિર્મળ.
|
| ૫
|
ભૌતિક જાણે ભાસ પામર પાપી જાત,
|
|
|
તુજ પર છે વિશ્વાસ, નિભાવ આપી હાથ
|
|
|
કોમળ દયા મોત લગ ટકે તુજ દ્વારા,
|
|
|
સર્જક, રક્ષક, તારક, ને દોસ્ત અમારા.
|