336

૧ – પ્રભુનું સ્તોત્ર

૩૩૬ - સેવાનું અનુસરણ

૧	પ્રભુ ! બોલ કે બોલું પછી, તુજ વણી એ રીતે વધે;
	તું જેમ ખોળે તેમ હું, ખોવાયેલાં ખોળું બધે.
	પ્રભુ ! દોર કે દોરું પછી, ભટકેલને તારી ભણી;
	ખવડાવ કે ખવડાવું હું, વાની ભૂખ્યાંને સ્વર્ગની.
૨	તુજમાં મને બળવાન કર, કે અબળને બળ હું દઉં;
	પ્રેમી કરે ડૂબતાં જનો તું ખડક પર ખેંચી લઉં.
	શીખવ મને કે શીખવું, શુભ પાઠ તુજ વરદાનનો;
	મુજ વચન ઊંડાં ઊતરે, બદલાય તેઓનાં મનો,
૩	તુજ શાંતિ મીઠી દે મને, કે દુ:ખિતને દઉં શાંતિ હું;
	લાચાર ને તુજ પ્રેમનો સંદેશ વેળાસર કહું.
	તું જેમ, જ્યારે, જ્યાં કહીં, ચાહે મને વાપર તહીં;
	તુજ મુખ જોઉં ત્યાં સુધી સુખ હર્ષ ને મહિમા મહીં.