SA126

	મારા પ્રભુના થંભ સિવાય, હું તો બીજું ન જાણું કાંઇ
૧	કોઇ જાણે છે ખગોળ, ભૂગોળ, ગણિતમાં પંકાય, તત્વો ને તર્કોમાં ઝાઝા, ઝાઝી કરે છે વડાઇ.
૨	અનેક યંઞો અને વાંજિત્રો, ચાલાકી ને ચતુરાઇ, કળા કરે છે અકળિત જેવી, ઊડે વિમાન હવાઇ.
૩	ઘણાંક વૈદો ઔૈષધોમાં ને વાઢકાપમાં વખણાય ઔષધ આપે અક્ષિર એવું, પળમાં સાજા થાય.
૪	દાતા, ભકતા, વકતા, છે બહુ શૂરા જનોયે ઘણાય, કરે મોહિતમન માનવીઓના, જુઓ જગતની માંય.
૫	જગના વિદ્ધાનો ન જાણે, સ્તંભ તણી મોટાઈ, અંતે તૈઓ પ્રભુ સમીપૈ જ્શે જરૂર શરમાઇ.
૬	ભણી, ગણી એમ વિધવિધ વિધા કાઢૈ નવીન નવાઇ અનાહદ સંપત સ્તંભ તણી તો જાણે નહી રે જરાય.
૭	ભલે ગણાતી જગમાં મારી, અતિ ઘણી મૂર્ખાઇ, સમજે કયાંથી ગુંગા જન તો, અત્તર ખુશબો ભાઇ
૮	તેથી જ શાંતિ, તેથી જ સફળતા, તેથી મનોની સફાઇ. તેથી અમે સહુ સુખી સદાકાળ, ગાળશું સ્વરની માય.