SA489

૧	રચો દેવ તે દુનિયા ખૂબ સારી, નિહાળી વખાંણું તને વારવારી; કર્યુ માનવી દેવ તે ધૂળમાથી, ઘાર્યો શ્વાસ પોતા તણા મુખમાંથી.
૨	બધી ચીજથી માનવી શ્રેષ્ઠ કીધુ, અને આતમા જ્ઞાન વિવેક દીઠું; ન'તું પાસ બેલું લીધું માંસ તેનું, કરી નાર આપી “હવા” નામ તેનું.
૩	નિહાળી પછી આદમે આંખ ધારી, ભલા માંસ મારું થઇ મુજ નારી; થાઇ તે બંન્નેના વિવા' દેવ હાથે, સુખી બહુ થયાં દેવથી સર્વ વાતે.
૪	લગ્ન જે કરે શાસ્ત્રની રીત જાણી, રહે દેવની તે ઘરે મે'રબાની; સુખી જો થવા ધારશો લગ્નવાદી, રહો પ્રેમમાં તો થશે દૂર દુઃખો.