113
૧૧૩ - વધસ્તંભ પાસે શોક
| ૮, ૬ સ્વરો | |
| “Alas ! and did my Saviour bleed?” | |
| Tune : | Martyrdom, or Avon. C.M. |
| કર્તા : | આઈઝેક વાઁટ્સ, ૧૬૭૪-૧૭૪૮ |
| અનુ. : | યૂસફ ધનજીભાઈ |
| ૧ | શું રકત વહ્યું, ત્રાતા તારું ! શું મુજ રાજા મર્યો ! |
| મુજ જેવા કીડાને સારુ યજ્ઞ મહા કર્યો ! | |
| ૨ | શું મુજ પાપ માટ થવા તારનાર થંભે લીધો તેં શાપ ! |
| અજબ દયા ! અજબ ઉદ્વાર ! અને પ્રીતે અમાપ ! | |
| ૩ | સૂર્ય તો છુપાય અંધારે, તેજ પુંજ ઝાંકો કરે; |
| માનવનાં પાપ કાજે જ્યારે, ખ્રિસ્ત જગકર્તા મરે. | |
| ૪ | શરમિંદું મુખ સંતાડી દઉં તુજ સ્તંભ જ્યારે દેખાય; |
| અંતર આભારથી ઊભરે બહુ, આંસુ ઊમટે આંખ માંય. | |
| ૫ | શોકનાં આંસુ નહીં વાળે પ્રેમનું મુજ દેવું એ; |
| અર્પાઉં તને હું આ કાળે ધર્મ મુજ માનું તે. |