293

૨૯૩ - સંકટમાં ધીરજ

૨૯૩ - સંકટમાં ધીરજ

	ચરણાકુલ
	કર્તા: જે.વી. એસ. ટેલર
૧	ઈહ લોકે છે સુખ દુ:ખ ભેળાં, કડવું, મીઠું બેઉ મળેલાં;
	દિન પછવાડે થાય અંધારું, વધવા પર ઝટ થાય ઘટારું.
૨	મિત્ર મળે ને થાય વિજોગા, હર્ષ પછી પીડાના ભોગા;
	એ જ નિયમ છે ભૂતળ ઠામે, નિર્ધન ત્યાં ને ધનધામે.
૩	અશુભ વિના શુભ કોણે જાણ્યું? નિરસુખ દુ:ખિયું કોણે માન્યું?
	ખેડૂત ગયા પર લાભ વળે છે, થંભ સહ્યાથી તાજ મળે છે.
૪	પ્રભુના નભતાં ધીરજ થાશે, ધીરજથી આશા ઉપજાશે;
	ખોટ ગયા પર લાભ વળે છે, થંભ સહ્યાથી તાજ મળે છે.
૫	ધાકે નભતાં ધીરજ થાશે, ધીરજથી આશા ઉપજાશે;
	આશા ટકે તો અનુભવ આવે, અનુભવ જૂઠી શરમ તજાવે.
૬	શરમ ગયે મન મહિમા ધારે, નિત નિત સ્વર્ગ તણું સંભારે;
	સહન થકી ગુણ એમ વધે છે, અન્યો અન્ય ફળો ઊપજે છે.
૭	નર પરખી નૃપ સૈન્ય સજે છે, વીર લહી સંગ્રામ મચે છે;
	પણ પ્રભુ જુએ છે જોદ્ધાને, કરે, સહે શું રણને ઠામે?
૮	જે દળિયો સત ઝાલી રાખે, સ્વર્ગ તણું સુખ તે તો ચાખે;
	ભેળ વિના ગતિ ત્યાં મળવાની, સુખની પ્રાપ્તિ અમિશ્ર થવાની
૯	દેહ ન જોશો દુ:ખ થતાંમાં, આત્મિક ગુણ પ્રગટે પીડામાં;
	દૈહિક દબતાં આત્મિક દીપે, દુ:ખિત ધાએ દેવ સમીપે.
૧૦	જ્યમ જયમ બૂતળ બંધન તૂટે, ત્યમ મન દાસપણાથી છૂટે;
	લૌકિક મંડપ તો પડતામાં, સ્વર્ગિક વાસ મળે મહિમામાં.