334

૧ – પ્રભુનું સ્તોત્ર

૩૩૪ - મનનું અર્પણ

૧	રુદિયે રે'જે રે, ત્રાતા, વાસ કરી ત્યાં શાંતિદાતા;
	મન અર્પું છું રે મારું, પ્રભુ, હું મન અર્પું મારું,
	તું કરજે મંદિરિયું તારું, કરીને વાસો તેમાં રે',
	અમોને આશોષ સારી દે.	રુદિયે.
૨	મનડું ચોખ્ખું રે કરજે, મુજમાં સદ્ગુણો તું ભરજે;
	મેલું મનડું રે મારું, મેલું મન આ તો મારું;
	થશે નહિ તુજ વણ એ સારું, જશે સહુ ડાઘાઓ ત્યારે
	પ્રભુ, તું રક્તે ધો જ્યારે.	રુદિયે.
૩	મન છે પ્યાસી રે જગનું, રૂપ ધરે કો વરે ઠગનું;
	કરુણા કરજે રે, સ્વામી, પ્રભુજી, કરણા તું કરજે,
	અમારી નિર્બળતા હરજે, બચાવી લેજે તું, સ્વામી;
	કહું છું મસ્તક હું નામી.	રુદિયે.
૪	શેતાન શત્રુ રે તેનો, ભક્ષ ચહે છે નિશદિન એનો;
	કિલ્લો થાજે રે મારો, પ્રભુજી, કિલ્લો થા મારો;
	પ્રભુ, હું સેવક છું તારો, શરણ આવ્યો છું હું તારે,
	તું રે'જે નિશદિન મન મારે.	રુદિયે.