325

૩૨૫ - અનાતન ખડક

૩૨૫ - અનાતન ખડક

૧	હે ખડક અનાતન ! મુજ માટે તું ચિરાયો છે ખરે !
	એ ફાટની આંતરગુહામાં આડ ને આશ્રો જ દે;
	વહ્યાં કૂખથી જે રક્ત-જળ ઔષધ બેવડું બને,
	માફી મળે મુજ પાપની, ને પાપ શાસન તે ટલે.
૨	મુજ હાથના પરિશ્રમ સૌથી ધર્મપાલન નહિ થશે,
	અવિરામ વહે આંસુ અને આતુર આસ્થા ઘણી હશે;
	તોપણ બધાંથી પાપનું ના પ્રાયશ્વિત્ત કદી થશે,
	બચાવ માત્ર હાથ તારે તું એકલો જ બચાવશે.
૩	ખાલે છું, નિરાધાર છું, વળગું હવે તુજ થંભને,
	નગ્ન છું પોશાક માગું, કૃપા ચાહું છું આ સમે;
	તુચ્છ છું ને ઝરણ પાસે આવું છું હું દોડીને,
	તો ધો મને, તારક ! હવે, નહિ તો મરું છું આ સમે.
૪	શ્વાસ છેલ્લો હોય જ્યારે, કે મૃત્યુમાં આંખો ઢળે,
	ઊડું અજાણી વાટમાં જોઉં તને ન્યાયાસને;
	હે ખડક સનાતન ! મુજ માટે તું ચિરાયો છે ખરે !
	તુજ આંતરગુહામાં એ સમે આશ્રિત થવા દે મને.