106

૧૦૬ - વધસ્તંભ

૧૦૬ - વધસ્તંભ

૧	દષ્ટિએ પડે થંભ જે પળે, રુદન-શોક ત્યાં હર્ખમાં ભળે;
	દેવપુત્ર, તેં થંભ તો ધરી પતિત લોકની મુક્તિ તેં કરી.
૨	કઠિન સ્તંભને તેં અરે, સગ્યો ! અધમ લોક કાજ યજ્ઞ તું થયો;
	પ્રાણ છોડિયો પાપ કાપવા, ફરી થયો સજીવ મૃત્યુ કાઢવા.
૩	દુ:ખ વેઠિયું પુણ્ય આપવા, પતિતની સજા સૌ વિદારવા;
	પૂર્ણ્ ચિત્તથી માન્ય તો કરું, સત ઉદ્ધાર માર્ગ ભાવથી ધરું.
૪	વચન ખ્રિસ્તનાં પ્રેમથી સ્મરું, ઉર મહીં સદા ખંતથી ધરું;
	સતત શુદ્ધતા પામતો રહું, ધરી પવિત્ર પંથ સ્વર્ગમાં જઉં.