View source for SA212

{| class="wikitable"
|-
| class="numeric_td"| ૧
| class="block_td"| મને કેટલું દુઃખ ને શરમ, કે એમ થાય કોવાર કદી<br />
મેં ઇસુને ગર્વથી કહયુ, &quot; મારું સૌ તારું નથી.&quot;
|-
| class="numeric_td"| ૨
| class="block_td"| તો પણ તેણે મને શોધ્યો, દીઠો મેં તે વધસ્તંભ,<br />
ત્યારે મન ધીમેથી બોલ્યું &quot;મારું બહું ને તારે કમ&quot;.
|-
| class="numeric_td"| ૩
| class="block_td"| દર દિવસે દયા થકી, તેણે મને બળ આપ્યું,<br />
તેથી નમીને મેં કહયું, “મારું કમ ને તારું બહું”.
|-
| class="numeric_td"| ૪
| class="block_td"| આકાશના ઊંચાણથી ઊંચો, સૌથી ઊંડો ને અપાર;<br />
પ્રભુ, તારા પ્રેમે જીત્યો, “તારો સર્વ છું તારનાર”.
|}