| ૧
|
દેવપુત્ર યુદ્ધે ચાલીને રાજમુગટ લેવા
|
|
|
રક્તવર્ણી ધ્વજા ફરકે દૂર: કોણ તેની પૂઠે જાય?
|
|
|
જે દરદ પર જય પામીને દુ:ખપ્યાલો લે મુખમાંય;
|
|
|
જે ધૈર્ય રાખી ઊંચકે સ્તંભ તે તેની પૂઠે જાય.
|
|
|
| ૨
|
મરણની પેલી પાર જઈ પહોંચી સાક્ષીની આંખ;
|
|
|
પ્રભુની નભમાં જોઈને સહાયની મારી હાંક;
|
|
|
થઈ પ્રભુ જેવો ક્ષમાવાન, સહી વેદના મોટ લગ કાય,
|
|
|
શત્રુને માટે માગે માફ : કોણ તેની પૂઠે જાય ?
|
|
|
| ૩
|
એક ગૌરવી મંડળ નીવડેલ, જે પર આત્મા આવ્યો,
|
|
|
તે મંડળે જાણી નિજ આશ, મોત-સ્તંભને તુચ્છકાર્યો;
|
|
|
ક્રૂર ભૂપની તેજી તરવાર, ને કેસરી સિંહ પાસ લેવાય,
|
|
|
નમાવ્યું શિર મોત ભોગવવા : કોણ તેની પૂઠે જાય ?
|
|
|
| ૪
|
નર, નારી, બાળો, બાળિકા, એક મોટા સેનમાં વાસ,
|
|
|
શ્વેત વસ્ત્ર પહેરી હરખે છે ત્રાતાના આસન પાસ;
|
|
|
જે માર્ગ ઊંચો સ્વરનો છે તે શ્રમ, પીડામાં થઈ જાય;
|
|
|
હે પ્રભુ, સહુ પર કૃપા કર કે તે ઓ પૂઠે જાય.
|