| ૧
|
હું તો પર્વત પર વસું છું, જ્યાં ધણું હોય છે અજવાળ,
|
|
|
હું શોભિતો દેશ જોઉં છું, રળ્યામણો વિશાળ;
|
|
|
ત્યાં છે હવા અતિ સારી, ફલોથી સુવાસિત જે,
|
|
|
ઝરાની ચોગમ ખીલેલા, અમર ઝાડને છાંયડે.
|
|
|
| ટેક:
|
બેઉલાહ દેશ શું આ તો નહિ હોય, અજવાળાનું ધન્ય સ્થાન !
|
|
|
તેમાં ખીલે ફૂલો સદાય, જ્યાં છે સદાકાળ વિશ્રામ.
|
|
|
| ૨
|
પહાડની હેઠળ નીછે દેખાય, મોટું સૂકું અરણ્ય,
|
|
|
તેમાં થઈને હું આવેલો, સંદેહ તથા ભયની માંય;
|
|
|
દેવની આગળ માનતા લીધેલ, જેને મેં ઉતારી નહિ,
|
|
|
તો પણ આત્માથી દોરાઈ, હ્યાં લગ હું પહોંચ્યો આવી.
|
|
|
| ૩
|
ઝરામાંથી હું પીઉં છું, સદા રહું આ જગામાં,
|
|
|
હ્યાં મેં જીવનનું જળ ચાખ્યું, તેથી તૃપ્ત થયો આત્મામાં;
|
|
|
જગની મઝા માટે ઈચ્છા, મુજમાં હવે નથી કાંઈ,
|
|
|
મળ્યું મને દ્રવ્ય મહા, તેનો નાશ કદી નવ થાય.
|
|
|
| ૪
|
ભારે દુ:ખની વાત ન કાઢશો, બોજના વિષે બોલતા મા,
|
|
|
મને મળ્યો મહા છુટકારો, બોજની નથી કંઈ ચિંતા;
|
|
|
મારે ખ્રિસ્તની પાછળ ચાલવું, સૌ છે ધૂળરૂપ એ સિવાય,
|
|
|
જગનું સઘળું માન તજું છું, વધસ્તંભને માથે લઈ.
|
|
|
| ૫
|
વધસ્તંભનો બહુ છે મહિમા ! આ વાત કેટલી સાચી છે !
|
|
|
તંગ રસ્તામાં થઈને ચાલતાં પાર લગ દૃષ્ટિ પહોંચે છે.
|
|
|
બહુ મીઠાશથી કહે છે ઈસુ: "સ્તંભને ઊંચક, બીતો મા;
|
|
|
તુજ આગળ આ વાટ ચાલ્યો હું, આજ લગ તેમાં છે મહિમા."
|