117: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
| Line 77: | Line 77: | ||
|"When I survey the wondrous cross" | |"When I survey the wondrous cross" | ||
|- | |- | ||
| | |Kartaa : | ||
| | |Issac Watts, | ||
|- | |- | ||
| | | | ||
| | |1674-1748 | ||
|- | |- | ||
| | |Anu. : | ||
|એમ. વી. મેકવાન | |એમ. વી. મેકવાન | ||
|- | |- | ||
Revision as of 12:36, 17 August 2013
૧૧૭ - વધસ્તંભના ધ્યાનમાં !
| દાલરી છંદ | |
| "When I survey the wondrous cross" | |
| કર્તા : | આઈઝેક વાઁટ્સ, |
| ૧૬૭૪ - ૧૭૪૮ | |
| અનુ. : | એમ. વી. મેકવાન |
| ૧ | આ સ્તંભ જે વાર હું ધ્યાન માંહે ધરું છું ! |
| જ્યાં ગૌરવી રાજવી, જે મર્યો એ સ્મરું છું ! | |
| ત્યારે મહા શ્રેષ્ઠ જે લાભ મારા જણાયો ! | |
| રે ! તુચ્છ એ સૌ ગણું છું; ભલે ખોટ જાયે ! | |
| ૨ | ના થાય એવું, પ્રભુ ! ખ્રિસ્તના મૃત્યુ વિના ! |
| હું ગર્વ ધારું; કશી હોય જે અન્ય બિના ! | |
| જે સર્વ વાનાં તણો, છે મને મોહ ભારે ! | |
| વૃથા ગણી હે પ્રભુ ! અર્પું આ રક્તધારે ! | |
| ૩ | રે ! ખ્રિસ્તના હસ્ત, પાયે, વળી મસ્તકેથી ! |
| જો ! શોક ને પ્રેમમિશ્રિત શી ધાર વે'તી ! | |
| એવો પ્રીતિશોકનો રે ! કદી મેળ દીઠો ? | |
| કે કંટકોનો અમૂલો બન્યો તાજ દીઠો ? | |
| ૪ | સામ્રાજ્ય આ વિશ્વનું જો કદી હોત મારું ! |
| રે ! તોય એ અલ્પ છે ભેટ, આ પ્રેમ સારુ ! | |
| એવો અજાયબ ને દિવ્ય આ પ્રેમ લાગે ! | |
| જે પ્રાણ મારો અને આત્મ, સર્વસ્વ માગે ! |
Phonetic English
| દાલરી છંદ | |
| "When I survey the wondrous cross" | |
| Kartaa : | Issac Watts, |
| 1674-1748 | |
| Anu. : | એમ. વી. મેકવાન |
| ૧ | આ સ્તંભ જે વાર હું ધ્યાન માંહે ધરું છું ! |
| જ્યાં ગૌરવી રાજવી, જે મર્યો એ સ્મરું છું ! | |
| ત્યારે મહા શ્રેષ્ઠ જે લાભ મારા જણાયો ! | |
| રે ! તુચ્છ એ સૌ ગણું છું; ભલે ખોટ જાયે ! | |
| ૨ | ના થાય એવું, પ્રભુ ! ખ્રિસ્તના મૃત્યુ વિના ! |
| હું ગર્વ ધારું; કશી હોય જે અન્ય બિના ! | |
| જે સર્વ વાનાં તણો, છે મને મોહ ભારે ! | |
| વૃથા ગણી હે પ્રભુ ! અર્પું આ રક્તધારે ! | |
| ૩ | રે ! ખ્રિસ્તના હસ્ત, પાયે, વળી મસ્તકેથી ! |
| જો ! શોક ને પ્રેમમિશ્રિત શી ધાર વે'તી ! | |
| એવો પ્રીતિશોકનો રે ! કદી મેળ દીઠો ? | |
| કે કંટકોનો અમૂલો બન્યો તાજ દીઠો ? | |
| ૪ | સામ્રાજ્ય આ વિશ્વનું જો કદી હોત મારું ! |
| રે ! તોય એ અલ્પ છે ભેટ, આ પ્રેમ સારુ ! | |
| એવો અજાયબ ને દિવ્ય આ પ્રેમ લાગે ! | |
| જે પ્રાણ મારો અને આત્મ, સર્વસ્વ માગે ! |